In The King’s Speech vertolkt Colin Firth de hoofdrol van prins Albert George, zoon van koning George V. Dit doet hij meesterlijk. Zo oordeelde de Oscar-jury trouwens ook toen ze hem als beste acteur beoordeelde. Koning George V was leider van het Verenigd Koninkrijk en regeerde van 1910 tot 1936.
In de film staat de worsteling centraal die de prins heeft met spreken in het openbaar. Hij stottert. Zijn echtgenote Elizabeth Bowes-Lyon, gespeeld door Helena Bonham Carter, steunt hem echter door dik en dun. Uiteindelijk komt Albert George terecht bij de eigenzinnige logopedist Lionel Logue. Lionel houdt er controversiële methodes op na.
Oprechtheid
Lionel is oprecht en intiem. In zijn manier van coachen doorbreekt hij dan ook diverse barrières. De afstand tussen coach en leerling verkleint. De intimiteit zorgt voor een hechte vriendschap. Iets wat ik in de praktijk ook merk. Stel jezelf open, als coach of als 'leerling', en kies voor een hechte, persoonlijke samenwerking – daar haalt iedereen uiteindelijk het meeste resultaat uit. Lionel leert Albert George dat hij in zichzelf moet geloven. Zichzelf moet blijven. En authenticiteit altijd voorop moet stellen. Ook al stottert hij.
Authenticiteit
Langzamerhand groeit het zelfvertrouwen van Prins Albert George. En hiermee verbeteren ook zijn toespraken. Albert gooit de schroom van zich af. Kiest voor zichzelf en durft dat uit te stralen. En is dat uiteindelijk niet waar het om draait in communicatie: authenticiteit? Ik vind van wel.
Annemieke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten