Onbewuste image building

Sommige dingen verbazen me. Het is echter maar zelden dat ik zo perplex stond als vorige week. De baas van mijn echtgenoot is een vriendelijke man, maar een met een gebruiksaanwijzing. In eerste instantie komt hij nogal nors over. Daarbij is het een man van weinig woorden. Zijn vrouw wilde al tijden graag een hond – een puppy. De puppy kwam er. En, ik geef toe, het is een ontzettend aandoenlijke bol wol die ook afgelopen zaterdag vrolijk rond ieders voeten dartelde.

De baas kwam aanlopen en toen gebeurde het: zijn anders zo lage stem en korte frasen verdwenen als sneeuw voor de zon. Wat ervoor in plaats kwam? Een hoog en lieflijk toontje: “Ja hè boeffie, heb jij goeie cijfertjes gehaald op puppycursus. Ja, dat heb jij goed gedaan hè”. Daar stond ik dan. Het enige wat ik op dat moment kon bedenken, is mij omdraaien en naar de wc rennen om daar in lachen uit te barsten.

Toen ik terugliep bedacht ik dat hij wel iets had bereikt, onbewust weliswaar. Ik vond ‘m ineens een stuk sympathieker. Af en toe alle façades afbreken, is zo slecht nog niet voor je imago. Dat zouden meer mensen en bedrijven moeten doen.

Els