Het platteland komt naar u toe

Mijn buurvrouw is trendwatcher. Zij vertelde me dat we voor 2010 een volledige ‘terug-naar-de-natuur’-revival kunnen verwachten. Alle tekenen zijn er. Boer zoekt vrouw is een gigasucces, knuffelen met koeien neemt hand over hand toe op het platteland. Lanterfanten moet weer (zie www.lanterfanten.nl). Er zijn excursies voor schoolklassen om te laten zien dat danoontjes eten alleen kan dankzij de koeien in de wei. De slow food-beweging wint terrein. Kortom, we mogen weer trots zijn op onze boerenstand. De modeontwerpers en alle andere designers zijn al druk in de weer met dit thema. Benieuwd wat het gaat worden in 2010.

De massale omarming van reclamebureaus van regionale accenten en dialecten is eveneens een teken aan de wand dat mijn buurvrouw wel eens gelijk kan hebben. En dat is vreemd omdat eind vorige eeuw iedereen dacht dat het dialect de 21ste eeuw niet zou halen.

Hoe anders is de situatie nu. Het platteland komt dagelijks naar u toe. Bij producten als Hooghoudt (Uut Grunn), Zeeuws Meisje (Ons ben zuunig hè) en Pijnenburgkoek (Noord-Brabants), kun je nog volhouden dat dit streekproducten zijn, waarvan de reclamemaker de authenticiteit versterkt met een accent of dialect. Maar hoe zit het met de reclames van SNS Bank (Limburgs), Cora van Mora (Limburgs), Pearl (Noord-Brabander met slechtziende helderziende vrouw) en UPC (Noord-Brabants)? Dit zijn allemaal bedrijven met een nationale uitstraling. Het antwoord van de communicatieafdelingen van deze bedrijven is steevast hetzelfde. We willen het gevoel van echtheid, eerlijkheid en authenticiteit versterken. Prima, als het de omzet verhoogt.

Wat mij wel tegen de borst stuit is als de overheid zich in zijn communicatie bedient van een dialect. Gemeenten werven bijvoorbeeld personeel dat een streektaal beheerst, in vacatureteksten opgesteld in het dialect. De overheid is er voor alle Nederlandse burgers en moet daarom te allen tijde in het ABN communiceren. Dus ook een grappig bedoeld Postbus 51-spotje als Tied veur ’t nije ried’n is niet geschikt als overheidscommunicatie. De overheid zou op dit punt een principieel beleid moeten ontwikkelen. Dialect en streektalen sluiten groepen uit en daar mag de overheid zich niet aan schuldig maken.

Ben