Sinds kort ben ik officieel verslaafd aan de fantastische serie Mad Men. Voor wie deze intelligente serie nog niet kent een korte synopsis. In Mad Men staat een reclamebureau in het Manhattan van begin jaren zestig centraal. Hoofdrolspeler Don Draper (een prachtige sixties-naam) is een copywriter, die tijdens brainstorms de ene na de andere pay-off uit zijn mouw schudt. Deze brainstormsessies schetsen door de grote hoeveelheid gerookte sigaretten en genuttigde glazen whisky sowieso al een prachtig tijdsbeeld. De kleding, (scheve) man/vrouwrelaties, auto’s, meubels, opkomst van de consumptiemaatschappij en zelfs de gerechten die worden gegeten; met Mad Men stap je gedurende vijftig minuten in een tijdmachine.
Waarvoor ik pas echt op het puntje van mijn stoel ga zitten, zijn de campagnes die het fictieve reclamebureau Sterling Cooper verzint. Zo komen vertegenwoordigers van Lucky Strike langs voor een nieuwe campagne, omdat Reader’s Digest een artikel gaat publiceren waarin staat dat roken slecht is voor de gezondheid. Binnen twee minuten komt Draper met de pay-off ‘Lucky Strike, it’s toasted’. Daarmee onderscheidt hij dit merk van de andere merken, die in hun campagnes vooral het ontspannende of stoere aspect van roken benadrukken. Ook campagnes voor IBM-typemachines, Kodak-diacarrousels, Israël als vakantiebestemming en zelfs presidentskandidaat Nixon komen voorbij. En wat te denken van de slogan ‘Take it, Break it, Share it, Love it’ voor dubbellikkers?
Ben je gek van tekst, reclame of communicatie? Kijk dan naar Mad Men.
Maar dat is slechts mijn bescheiden pay-off.
Toon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten