Inside out

Phil Collins zong het al: Oh inside out, oh inside out. Blijkbaar een populair principe in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Nu proberen we in de communicatie toch echt ‘outside in’ te denken. Behalve de overheid, lijkt het soms. Die is op sommige punten nog heel erg Eighties verantwoord bezig... Zo reed ik laatst richting Ede en werd ik geconfronteerd met wegwerkzaamheden. Gelukkig stond er een groot bord bij van Rijkswaterstaat met een uitleg: er werd gewerkt aan weefstroken. De rest van de rit heb ik me uitstekend vermaakt met bedenken wat dat zijn. Ik kán het wel bedenken, maar was het idee achter het plaatsen van het bord dat ik dat ook moest? Waarschijnlijk niet. De gedachte was waarschijnlijk dat Rijkswaterstaat wilde aangeven dat ze gewoon goed bezig is voor de automobilist. Dat schrijft de richtlijn ook voor. Maar dan moeten ze wel duidelijk maken hóe ze mij helpen.

Zo werd ik laatst ook geconfronteerd met waarschuwingsborden met daaronder de tekst ‘asverspringing’. Ik bleef alert om voorbereid te zijn op plotseling overstekende crematoria. Daardoor miste ik bijna de zwieper in de weg. Totdat ik later bedacht dat het iets te maken kon hebben met de weg-as die verspringt. Maar welke automobilist noemt het midden van de weg de weg-as?

Communicatie gaat om verplaatsen in de doelgroep. Outside in denken. En zeker bij massacommunicatie is het van groot belang zonder omwegen (zucht...) duidelijk te maken wat je wilt zeggen. Maar eigenlijk geldt het altijd. Eén van de basisprincipes van communicatie is immers: de ontvanger bepaalt de boodschap.

Cas

Geen opmerkingen: