Weken ernaar uitgekeken. Vele trainingsrondjes gemaakt. Gelet op goed eten. En vooral: de zenuwen in bedwang gehouden. Dat was in een notendop de aanloop naar het debuut van het LVTPR-hardloopteam op de tien kilometer van de Singelloop in Utrecht.
Op voorhand leek het een opportunistisch plan. Een team van zes hardlopende LVTPR’ers verzamelen voor een nazomerse uitputtingsslag van maar liefst tien kilometer. 10.000 meter dus. Niet zomaar een blokje om. Toch lukte het om zes sportievelingen bij elkaar te krijgen. Zelfs een klant kregen we zo ver om mee te doen. De ene loper meer ervaren dan de ander. Maar allemaal gemotiveerd tot op het bot. Gewoon doen, was het credo. En dat past ook wel bij ons.
In de maanden voorafgaand was de Singelloop het gesprek van de dag. Regelmatig hoorden we verhitte verhalen over prestaties van de vorige dag of avond. Spierpijn of niet, die wedstrijd moest worden volbracht.
De dag
De remmen zijn los. Langs een joelend publiek maken we snelheid. Kijk daar, een collega moedigt ons aan. Waar de lopers elkaar eerst nog in de gaten houden, kiest ieder langzaamaan zijn eigen tempo. Door de binnenstad, de Vogelenbuurt en over de Biltstraat. Poeh, wat is het warm. Onderweg een drankpost om ons af te koelen. Aanpakken die sponzen!
Naarmate de kilometers langer lijken te worden, komt de finish dichterbij. De meesten weten een laatste sprint op de Maliebaan er nog net uit te persen. Een voor een komen we binnen. Met een glimlach van oor tot oor, bij alle zes. Wat een ervaring.
Volgend jaar weer, team LVTPR?
Michel van Kats :: 39:30
Mark Stobbe :: 43:29
Stefan Knoppers :: 43:58
Pauline Hartsuiker :: 1:04:50
Annemieke van Baal :: 1:07:04
Naomi Samson :: 1:10:19
Mark Stobbe :: 43:29
Stefan Knoppers :: 43:58
Pauline Hartsuiker :: 1:04:50
Annemieke van Baal :: 1:07:04
Naomi Samson :: 1:10:19
Geen opmerkingen:
Een reactie posten