
Vriendelijke Brechtje van de redactie (duidelijk geen 55+er) nam de telefoon op en hoorde mijn relaas aan. “Als uw verhaal wordt gekozen, bellen we over een half uur terug.” Toen werd ik een beetje zenuwachtig. Want live radio zonder voorbereiding, waarschuwen we onze klanten daar niet altijd voor? En dit is nog maar een heel onschuldig onderwerp. Toch wil je niet voor het oor van de natie nat gaan. Want onderschat Radio 5 niet: een marktaandeel van 2,8 procent, vier keer zoveel als BNR!
Wat adviseren we dan altijd? “Bereid je goed voor!” Dus snel m’n ouders gebeld voor wat feiten en cijfers. Het verhaal moet immers wel kloppen. Hoe feitelijker, hoe indrukwekkender. Wat trefwoorden op een rij gezet. En dan afwachten. Vijf minuten later zat ik in de uitzending. In de wetenschap dat in elk geval m’n ouders en volgens de statistieken hordes 55+ers luisterden. Ik probeerde het ‘mooi’ te doen: dus niet teveel ‘uh’ zeggen (deed ik toch), niet aan zinnen beginnen en vervolgens niet afmaken (deed ik toch), geen dingen vergeten (deed ik toch), niet wijsneuzerig overkomen (lukte ook niet)...
Pas als je het zelf meemaakt, weet je wat je klanten doormaken als ze een interview geven. Kun je een beetje invoelen wat er door ze heen gaat als ze het vuur echt aan de schenen wordt gelegd. Dáárom geven we mediatrainingen, zorgen we voor briefings, debriefings en Q&A’s en oefenen we lastige situaties. Oké, five minutes of fame waren het niet. Maar wel één heel leerzame minuut.
Cas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten