Gisteren was het weer zover. De examens voor de hoogst haalbare certificering, Communicatiemanager niveau D. Al een aantal jaren ben ik examinator en beoordeel kandidaten op hun kwaliteiten als communicatiemanager. Dus hoe ze hoofd- en bijzaken uit elkaar kunnen houden, hoe ze hun ideeën formuleren en de haalbaarheid daarvan kunnen aantonen en verdedigen. Maar vooral kijk ik naar de samenhang van de strategie en de manier waarop deze aansluit bij de centrale beleids- of business-strategie.
Voorbereid op tactische operaties en creatieve benaderingen namen we plaats achter de tafel. Het ging immers om communicatiemanagers van grote bedrijven en instellingen met grote reputaties. Maar wat schetste onze verbazing. Een voor een hadden de kandidaten voor hun eigen organisatie bedacht hoe ze de communicatie beter zouden kunnen afstemmen op de publieksgroepen. Beter luisteren naar de klant, eerder voorspellen welke issues er kunnen gaan spelen en vervolgens de juiste boodschappen formuleren. Frappant om te zien dat hoe groot de bedrijven ook waren waarvoor de studenten hun beleid moesten uitzetten, in hun visie er toch nog veel basiswerk noodzakelijk was.
Ondanks alle literatuur met nieuwe en oude inzichten die de studenten hadden moeten doornemen, bleek dus hoofdstuk 1 van mijn eerste communicatieleerboek nog steeds de belangrijkste informatie te geven: "who says what, to whom, in what situation, with what desired effect". Die ene zin die alles wat we iedere dag weer doen samenvat...
Charly
Geen opmerkingen:
Een reactie posten